نهج البلاغه به اَخ القرآن(برادر قرآن) و صحیفه سجادیه به اُخت القرآن(خواهر قرآن ) معروفند.
در نهج البلاغه امام علی (ع) و صحیفه سجادیه (امام سجاد ) گفته‌ها و مناجات کسانی جمع‌آوری شده که کامل‌ترین شاگرد قرآن بوده‌ و از معارف وحی حقایقی را آموختند.
پس عظمت نهج البلاغه و صحیفه به آن است که پرتویی از نور قرآن است،‌نه این که در عرض و رقیب آن باشد.
بنابر این سخنان امیر مؤمنان، بازتاب حقایق قرآن است . در حقیقت خاستگاه زیبایی و دل‌انگیزی آن کتاب، آیات قرآن است.
بالاترین وصف نهج البلاغه و صحیفه (که در کلمات بزرگان و عالمان سخن‌شناس آمده) این است که آن دو کتاب «فوق کلام مخلوق و پایین‌تر از کلام خالق» است.